नदीकाठची चांगली व सुपीक जमीन असल्याने ठिबक सिंचनाचा वापर केला. बागेमध्ये सेंद्रिय निविष्ठांचा वापर करण्यात येत आहे. फळ थोडे मोठे झाल्यावर त्याला डंक माशीचा प्रादुर्भाव होऊ नये, यासाठी फोमजाळी व त्यावर प्लास्टिक पिशवी बांधली जात आहे. झाडांच्या फांद्यांच्या आधारासाठी तारा लावून मंडप तयार करण्यात आला आहे. थोरात यांच्या या पेरूच्या शेतामधून आत्तापर्यंत चार तोडे झाले असून, यामधून जवळपास 8 टन पेरूचे उत्पन्न निघाले आहे. हा पेरू गुजरात व तामिळनाडू येथील खासगी कंपनीमार्फत निर्यात केला जातो. 55 हजार रुपये टनाप्रमाणे त्यांना बाजारभाव मिळत असून, थोरात यांनी समाधान व्यक्त केले आहे. मेहनत आणि कष्ट याला नक्कीच फळ मिळते. मात्र, अभ्यासपूर्ण शेती करणे गरजेचे आहे. पेरू विक्रीची योग्य वेळ आल्यावर कंपनी शेतात येऊन योग्यप्रकारे फळाला हाताळून पॅकिंग केली जात आहे. सध्या पेरूची ही बाग 17 महिन्यांची असून, 12 ते 15 वर्षे पुढे चालणार आहे. रोपांचा, ड्रिपचा खर्च पुढील काळात होणार नसून चांगले उत्पन्न मिळणार असल्याची अपेक्षा थोरात यांनी व्यक्त केली आहे.
