चेन्नई; वृत्तसंस्था : आईहून मोठे जगात काय आहे? काहीच नाही… पतीचा मृत्यू झालेला… पैशांची मारामार… मुलाची कॉलेजची फी भरायला पैसे नाहीत… जवळच्यांना मागून पाहिले, कुणी दिले नाही. कर्जही नाकारले गेले… मुलगा तर शिकलाच पाहिजे. कुठून तरी कानावर पडले, की अपघातात मरणार्‍याच्या वारसाला सरकार भरपाई देते. जगून जर मुलाला शिकवता येत नसेल तर… हा विचार मनाला शिवून गेला… आणि या माऊलीने धावत्या बससमोर उडी घेतली. ड्रायव्हरने ब्रेक दाबला, पण उशीर झालेला होता… माऊलीने जीव गमावलेला होता…
तामिळनाडूतील सेलम जिल्ह्यात 28 जून रोजी सकाळी हा अपघात घडला, पण हा अपघात नव्हता… रूढ भाषेत वा शब्दकोषानुसार ही आत्महत्या होती… आणि ही बाब आता आता एका सीसीटीव्ही फुटेजवरून समोर आली आहे. …पण ही आत्महत्या तरी होती काय? … की बलिदान होते हे? कुठल्या शब्दात ही कृती पकडावी? खरेतर नियतीने गायलेले हे एक मातृत्व महात्म्यच, पण मग नियतीला ते अशा पद्धतीने गायला भाग पाडणारी व्यवस्था संपणार तरी कधी?
पापथी (वय 46) ही या घटनेतील दुर्दैवी माता… तामिळनाडूतील सालेम येथे एक सफाई कामगार… पतीच्या मृत्यूनंतर एक मुलगा आणि एक मुलगी अशी दुहेरी जबाबदारी एकाकी खांद्यांवर येऊन पडलेली. मुलीचे शिक्षण पूर्ण झालेले… मुलगा खासगी कॉलेजात… मुलाच्या फीसाठी 45 हजार रुपये हवे होते.
पापथी या रस्त्याच्या कडेने चाललेल्या आहेत. एक बस येते… पापथी बससमोर येण्याचा प्रयत्न करतात, मात्र मध्येच आलेल्या एका दुचाकीला धडकून पडतात.
नंतर पुन्हा कडेला येतात आणि थांबतात… काही वेळाने दुसरी बस येते. त्या अगदी जवळून समोर येत आडव्या पडतात… आणि जीव गमावतात…
