पणजी : 56 व्या आंतरराष्ट्रीय चित्रपट महोत्सवात युरेशियन फेस्टिव्हल फ्रंटियर: डू वी नीड टू रिडिफाइन सिनेमा इन द वर्ल्ड ऑफ एआय? या संभाषण सत्रात बर्लिन आंतरराष्ट्रीय चित्रपट महोत्सवाच्या महोत्सव संचालक ट्रिसिया टटल यांनी चित्रपट महोत्सवांच्या भविष्यातील विकसित होत असलेल्या बदलांबाबत सखोल विश्लेषण केले.
सत्राच्या सुरुवातीला ट्रिसिया यांनी एक जुनी आठवण सांगितली ज्यावर टाळ्यांचा कडकडाट झाला. 1998 मध्ये एक युवा फिल्म स्कूल पदवीधर म्हणून त्यांनी शेखर कपूर यांच्या एलिझाबेथ या चित्रपटावरील मास्टरक्लासला उपस्थित राहिल्या होत्या. हे जग पूर्णपणे एक वर्तुळ असल्याचे त्या म्हणाल्या. संपूर्ण सत्रात, शेखर कपूर यांनी वारंवार यावर भर दिला की कोणतेही तंत्रज्ञान आले तरी, डिजिटल साधने असोत किंवा एआय, ते मानवी कल्पनाशक्तीला टक्कर देऊ शकत नाहीत. शेवटी निर्माताच कोणत्याही नवीन साधनाचे दिग्दर्शन करतो. यावर ट्रिसिया टटल यांनी तांत्रिक बदलांबद्दलच्या पूर्वीच्या बाबींवर माहिती दिली. डिजिटल चित्रपट निर्मितीच्या आगमनाने एकेकाळी सिनेमा नाहीसा होण्याची भीती कशी निर्माण केली होती ते त्यांनी सांगितले. मात्र, जे टिकते ते कल्पना, कारागिरी, मानवता, असे त्यांनी नमूद केले.
शेखर कपूर म्हणाले की, एआय कितीही प्रगत झाला तरी, तो एक अभिनेत्याने फ्रेममध्ये आणलेल्या नाजूक भावनिक सूक्ष्म क्षणांना, विशेषतः डोळ्यांतील सूक्ष्म बदल समजू शकत नाही. एआय विद्यार्थ्यांना समजत नाही, तसेच भावनिक ठिणगी हीच प्रेक्षकांना कथेशी खरोखर बांधून ठेवते.
...तरीही हॉटेलमध्ये खाणे पसंत
या सत्रात दोन्ही वक्त्यांनी जलद गतीने तंत्रज्ञानात होत असलेले बदल असूनही सिनेमा ही एक सामूहिक सामाजिक भावना असल्याचे नमूद केले. याबाबत उदाहरण देताना शेखर कपूर यांनी उदाहरण देत सांगितले की, सध्याच्या ऑनलाईन डिलिव्हरीच्या जगात अन्नदेखील ऑनलाईन मागवता येते. मात्र तरीही लोक बाहेर हॉटेलमध्ये जाऊन खाणे पसंत करतात. त्यांच्या या वक्तव्यावर प्रेक्षकांकडून टाळ्यांचा कडकडाट झाला.
