Anirudha Sankpal
बिबट्या मानवी वस्तीजवळ येण्याच्या घटना या वर्षभर होत असतात. मात्र हिवाळ्यात त्यांचा मानवी वस्तीजवळचा वावर वाढतो.
महाराष्ट्रात ऊस शेती (Sugarcane Fields) मोठ्या प्रमाणावर आहे. ही बिबट्यांची आदर्श आश्रयस्थान आणि पिल्लांना जन्म देण्याची सुरक्षित जागा ठरते.
'शुगरकेन बिबट्या' म्हणून ओळखले जाणारे बिबटे जंगलाऐवजी ऊसाच्या शेतात वाढले आहेत, जी त्यांची नवीन नैसर्गिक ठिकाण बनले आहे.
खाद्य सहज उपलब्ध होणे हे मुख्य कारण आहे, कारण येथे भटके कुत्रे, डुक्कर आणि पाळीव जनावरे सोपी शिकार म्हणून मिळतात.
हिवाळ्यात ऊस पूर्ण वाढलेला असतो, त्यामुळे त्यांना उत्तम लपण्याची जागा मिळते.
थंडीपासून संरक्षण आणि पिलांच्या सुरक्षिततेसाठी त्यांना ऊसाची दाट शेती उपयोगी पडते.
थंडीच्या काळात ऊस तोडणी सुरू झाल्यावर, लपण्याची जागा नष्ट झाल्याने बिबट्यांना बाहेर पडावे लागते.
बाहेर पडलेले बिबटे सुरक्षित आश्रय, अन्न शोधत मानवी वस्तीच्या किंवा इतर शेतांच्या अधिक जवळ जातात.
एकंदरीत, बिबट्या अत्यंत जुळवून घेणारा प्राणी असल्याने, अन्न आणि सुरक्षित निवारा जिथे सहज मिळेल, तिथे तो आपला वावर वाढवतो.