बाली : जगभरात अनेक वेगवेगळ्या गोष्टी काहीतरी सर्वोत्तम अनुभव देऊन जातात तर काही त्यापेक्षा प्रतिकूल अनुभव देणार्या असतात. असेच एक फूल आहे, जे सर्वात मोठे आहे; मात्र त्याचा वास अजिबात सोसणारा असत नाही. आता एक महत्त्वाची बाब म्हणजे, हे फूल पाहतात त्यांना भाग्यवानही म्हटले जाते. अमोर्फोफॅलस टायटॅनम असे या फुलाचे वैज्ञानिक नाव आहे. हे मूळचे पश्चिम इंडोनेशियाचे असून हे पूर्व आशियातील वर्षावनांचे फूल आहे.
हे भव्यदिव्य फूल इंडोनेशियाशिवाय सुमात्रा आणि मलेशियामध्येही आढळून येते. हे फूल 19 व्या शतकात पहिल्यांदा पाश्चात्त्य शास्त्रज्ञांना आढळून आले होते. जगातील सर्वात मोठे फूल म्हणूनही या दुर्मीळ फुलाला ओळखले गेले आहे. याशिवाय वासामुळे हे 'दुर्गंधीचं फूल' म्हणूनही पाहिले गेले आहे.
हे फूल दीड मीटर रुंद आणि तीन मीटरपेक्षा जास्त लांब आहे, पण ते फुलण्याचा कोणताही ऋतू नाही. ते 6 ते 7 वर्षांनी एकदा फुलते. इतकेच नाही तर एक ते तीन दिवसच फुलते. त्यामुळे हे फूल फुलले की जगभर त्याचीच चर्चा होते.
या फुलाच्या झाडामध्ये जाड मध्यवर्ती स्पाईक आहे, ज्याला स्पॅडिक्स म्हणून ओळखले जाते, त्याचा पाया नर आणि मादी फुलांच्या दोन रिंगांनी वेढलेला असतो. या फुलांचे संरक्षण करण्यासाठी स्पॅथे नावाचे मोठे, कोवळी पाने असतात. जेव्हा हे फूल फुलते तेव्हा ते जवळचे तापमान वाढवते. त्याच्या आजूबाजूचे तापमान 37 अंश सेल्सिअस असते.
काही दिवसांनंतर स्पॅथ सुकते आणि पडते आणि जर परागकण झाले तर वनस्पती लवकरच शेकडो लहान, सोनेरी रंगाची फळे देते. मनुका सारख्या बिया पिकतात आणि सोनेरी किंवा केशरी रंगाच्या होतात, या फुलाची आणखी एक खास गोष्ट म्हणजे त्यावर फुले उमलतील की नाही हे सांगणे कठीण आहे आणि जर ते फुलले तर ते कधी फुलतील? कधी कधी 6-7 वर्षांत लागतात तर कधी बहर येण्यासाठी अगदी काही दशके सुद्धा लागू शकतात.